نام فارسي :                            گل محمدي

نام علمي :        Rosa damascena                  

خانواده :                                 Rosaceae

خصوصيات گياهشناسي :

گل محمدي يا گل گلاب خزندار و شايد بندرت در بين آنها هميشه سبز  يافت شود.اين درختچه توليد گهاي بسيار معطر مي‌نمايد كه خاصيت دارويي دارد.. اسانس گل محمدي، بي رنگ، زرد و يا سبز رنگ است و در 20 درجه سانتيگراد حالت روان دارد و در 12 درجه سانتيگراد منجمد ميگردد و كريستال ميشود.

خواص دارويي وكاربرد:

گلبرگ هاي گل محمدي داراي اثرملين،ضد اضطراب،ضداسپاسم،داروي مسكن،ضدويروس،تقويت كليه،تنظيم قاعدگي وضدالتهاب اشاره كرد.تحقيقات نشان داده كه عصاره گلبرگ هاي اين گياه داراي اثرات ضدعفوني كننده قوي برعليه  15گونه باكتري مي باشد.

نيازهاي اكولوژيكي:

ازشاخص ترين صفاتي كه در گل محمدي مي توان ذكر كرد سازگاري اين گياه به خشكي است گل محمدي گياهي است كم توقع وبسيارمقاوم كه اغلب شرايط آب وهواي رابه خوبي تحمل مي كند طالب مكانهاي آفتابي بوده و نسبت به كم آبي مقاوم است،و درزمان گلدهي هر 15روز يكبار و بعد از برداشت هر30روز يكبار در فصل رشد آبياري مي شود.در هنگام تشكيل جوانه گل يا رشد رويشي اوليه به يخبندان حساس بوده وباعث خسارت زياد مي شود.درجه حرارت بالاو بادهاي خشك وگرم باعث رسيدن و باز شدن بيش از موعد گلها وكاهش دوره گلدهي و تركيبات اسانس گل مي شود.بهترين خاك براي كشت گل محمدي خاكهاي شني رسي كه داراي بافت نسبتا سبكي هستند مي باشد.  

مواد و عناصر غذايي مورد نياز:

عمده ترين كود مورد نيازبراي رشد گل محمدي كود فسفر وازت است.استفاده از كود اوره به ميزان 150-200 كيلوگرم وتركيبات فسفردار به ميزان 200-300 كيلوگرم در هكتار توصيه مي شود.استفاده ازكودهاي شيميايي منوط به آناليز خاك مي باشد.همچنين استفاده از كودهاي حيواني به ميزان 30-40 تن درهكتار توصيه مي گردد.

كاشت :

تكثير اين گياه از طريق پاجوش، قلمه و تقسيم بوته مي‌باشد. عمليات تكثير در مرحله خواب و استراحت گياه صورت مي‌گيرد. عمده‌ترين روش تكثير از طريق پاجوشهاي ريشه‌دار صورت مي‌گيرد بدين ترتيب كه پاجوشهاي ريشه‌دار را از پايه مادري جدا كرده و پس از آماده‌سازي زمين گودالهاي به عمق 50-60 سانتي متر ايجاد نموده به طوري كه فاصله بين رديفها 2.5 تا3  متروروي رديف 80 تا100 سانتي متر باشد كه در اينصورت تعداد پاجوش يا قلمه مورد نياز 5000-3500 اصله خواهد بود. عمليات كشت در دو فصل صورت مي‌گيرد. يك مرحله اواخر پاييز بعد از خزان كردن پايه‌هاي مادري و يك مرحله هم در بهار قبل از بيدار شدن پايه مادري.كشت پاييزه بر كشت بهاره برتري دارد. زيرا امكان استفاده از نزولات جوي را بيشتر و استقرار بهتر نهالها را باعث شده و خطر گرماي بهار را در عدم استقرار نهالها كاهش مي‌دهد.  

ازسال دوم نياز به عمليات هرس مي باشد .از سال ششم كم كم ميزان توليد گل كم مي شود ودر سال هشتم بوته ها از فاصله 10سانتي متري سطح زمين كف برمي شوند.

 آفات وبيماريها:

مهمترين بيماري كه گلستان ها به آن مبتلا مي شوند سفيدك بوده و بهترين زمان مبارزه با سفيدك دراواخر تابستان و اوايل پاييز مي باشد.

برداشت:

 بهترين زمان برداشت گل بايستي از صبح زود شروع شده و حداكثر تا ساعت 11 به پايان برسد. زيرا از ساعت 12 به بعد معمولا حدود 30 درصد ميزان  اسانس موجود كاهش مي يابد.گل نيمه باز بالاترين راندمان توليد را داراست وبا توجه به فساد پذيري بالاي گلهاي چيده شده مي توان گلها را با استفاده از آب خنك (15-12) درجه سانتيگراد تا مدت 12 ساعت نگهداري نمود. حداكثر بازده گل محمدي در سالهاي چهارم ،پنجم و ششم است.عملكرد گل محمدي حدود 6-5 تن در هكتار است كه دربرخي از كشت هاي آبي به 10تن در هكتار نيز مي رسد.  و از هر 3 تن گل تر يك كيلوگرم اسانس و 15 كيلو گرم گلاب به دست مي آيد.